Wykończenie mieszkania 2025: Kompletna lista prac i harmonogram

Remont. Samo to słowo może budzić ciarki, ale pomyślmy o wykończenie mieszkania lista niezbędnych kroków nie jako o problemie, lecz o fascynującej podróży do serca naszego przyszłego domu. Owszem, po drodze napotkamy kurz, pył i symfonię wiertarek, a czasem czekanie na dostawę wybranego elementu sprawi, że poczujemy jakby czas się zatrzymał.

Lecz cała ta mozolna praca ma swój głęboki sens – prowadzi do przestrzeni idealnie dopasowanej do naszych potrzeb, takiej, która oddycha naszym rytmem.

Sekret, by ta podróż przebiegła gładziej niż letni wiatr, tkwi w planowaniu.

Bez solidnego plan remontu mieszkania, obejmującego szczegółowy kosztorys i realny harmonogram, łatwo zabłądzić w gąszczu zadań.

Zanim rzucimy się w wir prac, warto spojrzeć na całość z dystansu. Analizując dane z wielu projektów, dostrzegamy powtarzające się etapy i koszty.

Tabela poniżej ilustruje przybliżony rozkład wydatków i czasu, które często są największymi zmiennymi w całej układance.

Te liczby to oczywiście uśrednienia, punkt odniesienia, który pokazuje gdzie leżą główne ciężary finansowe i czasowe.

Jednak realia budowy potrafią płatać figle, dlatego niezbędnym elementem każdej prawidłowa kolejność prac wykończeniowych jest margines – zarówno finansowy (np. 10-15% założonego budżetu) jak i czasowy.

Posiadanie takiego buforu to nic innego jak ubezpieczenie od stresu; pozwoli zareagować spokojniej, gdy nieprzewidziana sytuacja wywróci część harmonogramu do góry nogami, co, bądźmy szczerzy, potrafi się zdarzyć.

To jest właśnie moment, w którym planista w nas powinien wejść do gry, a lista wykończeniowa mieszkania stanie się naszym przewodnikiem.

Prace konstrukcyjne i przygotowawcze: Ściany i Otwory

Zaczynamy z grubej rury, dosłownie.

Pierwszy etap to najbardziej inwazyjne działania, czyli modyfikacje układu ścian działowych i otworów drzwiowych – serce przyszłej funkcjonalności przestrzeni.

W stanie deweloperskim często zastajemy podstawowy układ, który może wymagać korekt, by idealnie wpisać się w naszą wizję, czy to poprzez wyburzenie, postawienie, czy przesunięcie ścian.

To moment, kiedy decydujemy o kształcie i wielkości poszczególnych pomieszczeń, czy kuchnia będzie otwarta na salon, czy sypialnia zyska garderobę.

Przy wyburzeniach ścian działowych kluczowa jest identyfikacja materiału.

Ściany z bloczków gazobetonowych (np. 12 cm grubości) rozbiera się relatywnie szybko, około 10-15 m² dziennie pracy ekipy dwuosobowej.

Z kolei ściany z cegły czy pustaków ceramicznych mogą wymagać więcej siły i czasu, często spada tempo do 8-12 m² dziennie, a gruzu jest zauważalnie więcej.

Koszt robocizny za samo wyburzenie, w zależności od lokalizacji i trudności, waha się zazwyczaj od 50 do 100 PLN za metr kwadratowy.

Transport i utylizacja gruzu to osobna kwestia, która potrafi mocno obciążyć budżet i logistykę.

Kubik gruzu kosztuje od 300 do nawet 800 PLN w zależności od miasta, a przy demontażu standardowej ściany działowej (np. 10 mb długości i 2,6 m wysokości, gr. 12 cm) z gazobetonu powstaje około 2,5 do 3 m³ gruzu.

Łatwo obliczyć, że samo pozbycie się odpadów może kosztować od 750 do 2400 PLN, co bywa niemiłym zaskoczeniem, jeśli nie uwzględnimy tego w kosztorys remontu mieszkania.

Zawsze upewnij się, że wykonawca odpowiada za legalną utylizację gruzu i ma na to dokumenty.

Jeśli chodzi o stawianie nowych ścian działowych, najpopularniejsze metody to bloczki (gazobeton, silikaty, cegła) lub technologia sucha zabudowy (płyta gipsowo-kartonowa na ruszcie stalowym lub drewnianym).

Bloczki wymagają użycia zaprawy cienkowarstwowej lub tradycyjnej, a praca idzie w tempie zbliżonym do murowania standardowych ścian.

Ściana z gazobetonu (gr. 12 cm) kosztuje w robociźnie od 80 do 150 PLN/m², plus koszt materiałów (bloczki ok. 25-40 PLN/m², zaprawa ok. 5-10 PLN/m²).

Technologia sucha (G-K) jest szybsza w montażu, mniej brudząca na etapie budowy i pozwala łatwo prowadzić wewnątrz instalacje.

Koszt ściany z płyty G-K na pojedynczym ruszcie stalowym (profile CD, UD 60 cm, 1x płyta 12.5mm z każdej strony, wełna akustyczna w środku) to robocizna od 70 do 120 PLN/m², plus materiały około 40-70 PLN/m² (profile, płyty G-K, wełna, wkręty, taśma do spoin, masa szpachlowa).

Ta technologia jest idealna do tworzenia zabudów, wnęk, czy skomplikowanych kształtów.

Pamiętajmy o stosowaniu odpowiednich typów płyt w zależności od przeznaczenia pomieszczenia – zielona (hydrofobowa) do łazienek i kuchni, różowa (ognioodporna) w miejscach wymagających dodatkowej ochrony.

Solidne kotwienie rusztu do podłogi, sufitu i ścian istniejących jest kluczowe dla stabilności ściany, zwłaszcza przy późniejszym montażu cięższych przedmiotów, jak szafki czy telewizor.

Zmiana szerokości lub położenia otworów drzwiowych idzie w parze z modyfikacją ścian.

Poszerzenie otworu w ścianie murowanej wymaga podcięcia i zamontowania nowego nadproża, co jest pracą precyzyjną i wymaga doświadczenia, by nie osłabić konstrukcji nad otworem.

Standardowy otwór pod drzwi 80-ki ma zazwyczaj 88-90 cm szerokości i 206-208 cm wysokości, a otwór pod drzwi 90-ki odpowiednio 98-100 cm szerokości.

Jeśli deweloper zostawił standardowe otwory, a my planujemy niestandardowe drzwi (np. wyższe, szersze, ukryte ościeżnice), wymaga to modyfikacji na tym etapie.

Wykonanie lub modyfikacja otworu w ścianie murowanej to koszt robocizny rzędu 200-400 PLN za sztukę, nie licząc kosztu nadproża (belka stalowa lub żelbetowe prefaby, koszt od kilkudziesięciu do kilkuset PLN).

W przypadku ścian G-K, otwory wycina się po zbudowaniu rusztu, a samo wzmocnienie boków i góry otworu (tzw. "portale") to standardowy element montażu rusztu pod G-K, nie generuje dodatkowych, dużych kosztów materiałowych, jedynie czas pracy.

Najważniejsze ostrzeżenie: nie ruszamy ścian nośnych bez konsultacji z konstruktorem i uzyskania formalnych pozwoleń – to grozi katastrofą budowlaną!

Również ściany zewnętrzne i elewacyjne są poza zasięgiem spontanicznych modyfikacji.

Sprawdzenie, czy w ścianie działowej, którą chcemy wyburzyć lub w której chcemy wyciąć otwór, nie biegną ważne instalacje (przewody elektryczne, rury CO, piony wentylacyjne, wodno-kanalizacyjne) jest absolutną koniecznością.

Lokalizacja gniazd i włączników widoczna na planach instalacji może nie być dokładna, a czasem instalacje prowadzone są "po najkrótszej linii" bez uwzględnienia przyszłych modyfikacji.

Użycie prostego detektora przewodów przed kłuciem czy cięciem potrafi zaoszczędzić mnóstwo nerwów i kosztów związanych z naprawą uszkodzonych instalacji.

Generalnie, ta faza remontu to rzeźbienie w materii, nadawanie bryle mieszkania oczekiwanej formy.

Jest brudno, głośno, a tempo prac bywa zaskakujące, ale to fundament dalszych działań.

Precyzyjne wyznaczenie linii ścian i otworów, dokładne pomiary – to wszystko procentuje na kolejnych etapach, minimalizując ryzyko pomyłek, które później trudno naprawić.

Decyzje podjęte teraz wpływają na późniejsze możliwości aranżacyjne i rozmieszczenie mebli czy wyposażenia.

Pamiętajmy, że każdy milimetr ma znaczenie, zwłaszcza w mniejszych przestrzeniach, gdzie każdy centymetr kwadratowy jest na wagę złota.

Dopilnowanie, aby wszystkie kąty były proste (90 stopni, chyba że projekt zakłada inaczej) i płaszczyzny równe to klucz do sukcesu przy późniejszym kładzeniu płytek czy montażu mebli na wymiar.

W przypadku ścian G-K, po zamontowaniu płyt, konieczne jest zaszpachlowanie spoin między nimi (z użyciem taśmy zbrojącej), głów wkrętów i wszelkich uszkodzeń powierzchni.

Ten etap musi być wykonany starannie, by uzyskać idealnie gładką płaszczyznę, gotową na gruntowanie i gładź.

Niektórzy decydują się na podwójne opłytowanie ścian z G-K (2x12.5 mm) dla lepszej sztywności, izolacyjności akustycznej i ogniowej, co oczywiście podnosi koszty materiału i robocizny, ale poprawia jakość ściany.

Otwory pod puszki elektryczne wycina się otwornicą po zamontowaniu płyt, przed ich szpachlowaniem, co pozwala na precyzyjne dopasowanie otworów do planowanego rozmieszczenia gniazd i włączników, o czym za chwilę.

Kontrola wymiarów otworów drzwiowych po zakończeniu prac konstrukcyjnych to ostatni dzwonek przed zamówieniem ościeżnic.

Tolerancja powinna wynosić maksymalnie 1-2 cm luzu od podanej przez producenta drzwi wymaganej szerokości i wysokości otworu surowego.

Instalacje: Modyfikacje Elektryczne i Hydrauliczne

Gdy ściany nabiorą pożądanego kształtu, czas na serce funkcjonalności mieszkania – instalacje.

Modyfikacje sieci elektrycznej i hydraulicznej są nieodłącznym elementem większości wykończenie mieszkania lista prac, szczególnie w przypadku, gdy pierwotny układ punktów odbiega od naszych potrzeb, a w stanie deweloperskim tak bywa nader często.

Musimy spojrzeć na plan mieszkania i zadać sobie pytanie: Gdzie będę używać tostera? Gdzie staną lampki nocne? Czy pod TV będzie soundbar?

W przypadku elektryki, często chodzi o dodanie lub przesunięcie gniazdek i punktów oświetleniowych.

W kuchni zapotrzebowanie na gniazdka jest ogromne: lodówka, zmywarka, płyta indukcyjna/kuchnia elektryczna, piekarnik, mikrofalówka, drobne AGD na blacie (czajnik, ekspres do kawy, robot kuchenny), oświetlenie blatów.

Każde z tych urządzeń powinno mieć zaplanowane odpowiednie zasilanie, a te o większej mocy (płyta, piekarnik) często wymagają osobnych obwodów zasilających, odpowiednio zabezpieczonych w rozdzielnicy elektrycznej.

Planując gniazda nad blatem kuchennym, zazwyczaj umieszcza się je na wysokości około 110-120 cm od posadzki, co zapewnia łatwy dostęp.

Koszt wykonania nowego punktu elektrycznego (położenie przewodu, osadzenie puszki) w tynku/ścianie murowanej to orientacyjnie 100-250 PLN za sztukę robocizny.

W ścianach z płyty G-K koszt bywa niższy (70-150 PLN), ze względu na łatwiejsze prowadzenie przewodów wewnątrz rusztu.

Nie zapominajmy o oświetleniu – nie tylko centralne, ale też kinkiety, listwy LED, światło punktowe w aneksie kuchennym, oświetlenie w szafach.

Planowanie oświetlenia najlepiej wykonać wspólnie z projektem zabudowy gipsowo-kartonowej sufitów, jeśli taką planujemy, bo to pozwala na ukrycie przewodów i montaż np. opraw halogenowych czy taśm LED.

Punkty oświetleniowe sufitowe, a także kinkiety, wymagają doprowadzenia przewodów i montażu puszek podłączeniowych, których koszt mieści się w widełkach podanych dla gniazd.

Zasada kciuka mówi, że lepiej zaplanować więcej punktów elektrycznych niż mniej – zawsze można zostawić zaślepkę, ale dołożenie gniazdka po malowaniu i położeniu podłóg to już duży problem i dodatkowy koszt.

W salonie warto pomyśleć o gniazdach pod TV, konsolę, router internetowy, lampy stojące; w sypialni przy łóżku i ewentualnie na wysokości pod parapetem (np. na choinkę czy inne ozdoby).

Hydraulika to przede wszystkim kuchnia (zlewozmywak, zmywarka) i łazienka (umywalka, prysznic/wanna, WC, pralka).

Zmiana lokalizacji tych punktów bywa bardziej skomplikowana niż elektryka, szczególnie jeśli chodzi o piony kanalizacyjne, których spadek grawitacyjny ogranicza możliwości swobodnego przesuwania urządzeń (WC, prysznic/wanna).

Rury kanalizacyjne o większych średnicach (np. fi 50 mm czy 100 mm) trudniej ukryć w posadzce czy ścianach niż cieńsze rury wody zimnej i ciepłej (np. fi 16 mm czy 20 mm).

Standardowa wysokość podejść pod umywalkę to około 55-60 cm od posadzki, pod prysznic/wannę zależy od armatury, pod WC kompkt około 18 cm od ściany do osi odpływu, a pod pralkę i zmywarkę zazwyczaj około 60-80 cm dla kranika i niżej dla odpływu.

Koszt wykonania punktu hydraulicznego (podejście ciepłej i zimnej wody plus odpływ) to robocizna w przedziale 150-400 PLN za sztukę, zależnie od materiałów (system PEX/AluPEX jest popularny) i trudności prowadzenia rur.

Kluczowe jest zaplanowanie instalacji *po* pracach murarskich i *przed* tynkowaniem czy wylewaniem posadzek.

Przewody elektryczne i rury wodne/kanalizacyjne są prowadzone w bruzdach wykutych w ścianach lub po podłodze, a następnie ukrywane pod tynkiem i posadzką.

Niezwykle ważne jest, aby po rozprowadzeniu rur i przewodów, ale przed ich zakryciem, zrobić dokumentację fotograficzną i/lub filmową – to nieoceniona pomoc w przyszłości przy wieszaniu obrazów czy wierceniu otworów, pozwala uniknąć przewiercenia rury czy przewodu.

Systemy hydrauliczne powinny zostać poddane próbie ciśnieniowej przed zalaniem posadzki, co pozwala wykryć ewentualne nieszczelności.

Każde nowo utworzone połączenie rurowe to potencjalne miejsce wycieku, więc dokładność i doświadczenie hydraulika są tu na wagę złota.

Instalacja centralnego ogrzewania, jeśli wymaga modyfikacji (np. przeniesienie grzejnika, montaż ogrzewania podłogowego), również odbywa się na tym etapie.

Punkty pod grzejniki wyprowadza się ze ściany lub podłogi, zazwyczaj na wysokości 10-15 cm od gotowej posadzki.

Ogrzewanie podłogowe wymaga ułożenia pętli rur na izolacji i warstwie styropianu, a następnie przykrycia specjalną wylewką anhydrytową lub cementową, co wymaga precyzyjnego planowania i wykonania.

Podczas kucia bruzd pod instalacje powstaje sporo pyłu i gruzu, co jest kontynuacją bałaganu z poprzedniego etapu.

Użycie bruzdownicy z odkurzaczem przemysłowym pomaga zminimalizować zapylenie, choć całkowicie go nie eliminuje.

Pamiętajmy, że ściany nośne mają zazwyczaj ograniczenia dotyczące głębokości i długości bruzd, a czasem ich kucie jest w ogóle zabronione.

W takim przypadku przewody czy rury trzeba prowadzić po wierzchu i później ukryć pod warstwą tynku wyrównującego lub zabudową z G-K, co wpływa na grubość ściany i wymagany metraż tynku/płyt.

Staranne zaprojektowanie przebiegu instalacji i współpraca z doświadczonymi fachowcami to najlepsza inwestycja na tym etapie, minimalizująca ryzyko kosztownych poprawek.

Wykonawcy instalacji elektrycznych i hydraulicznych często mają swoje specyficzne wymagania dotyczące przygotowania ścian czy posadzek, dlatego warto ustalić te detale na wstępie.

Na tym etapie rozstrzyga się wiele kwestii, które będą miały wpływ na funkcjonalność mieszkania przez lata.

Wykończenie Powierzchni: Tynki, Gładzie, Malowanie, Sufity

Kiedy konstrukcja nabrała kształtu, a żyły instalacji oplatają nowo zdefiniowaną przestrzeń, nadchodzi czas na upiększanie.

Ten etap to metamorfoza surowych ścian i sufitów w gładkie, równe płaszczyzny, gotowe na finalne kolory czy dekory.

Prace obejmujące tynki, gładzie, malowanie i, opcjonalnie, sufity podwieszane to kluczowe elementy decydujące o estetyce wnętrz.

Tynkowanie ścian to pierwszy krok, mający na celu wyrównanie i wyprostowanie powierzchni po pracach murarskich i instalacyjnych.

Najczęściej stosuje się tynki gipsowe (szczególnie wewnątrz pomieszczeń, nieodporne na wilgoć) lub cementowo-wapienne (bardziej uniwersalne, ale dłużej schnące).

Tynki gipsowe można nakładać ręcznie lub maszynowo; technika maszynowa jest szybsza (nawet kilkaset m² dziennie) i zapewnia bardzo gładką powierzchnię, często niewymagającą dodatkowych gładzi, jeśli oczekiwana jakość to Q2.

Standardowa grubość tynku to od 1 do 3 cm, w zależności od stopnia krzywizny ściany.

Koszt robocizny za tynki maszynowe to ok. 30-50 PLN/m², za ręczne ok. 40-60 PLN/m², plus koszt materiału (ok. 15-30 PLN/m²).

Po związaniu i wyschnięciu tynków przychodzi czas na gładzie.

Gładź, zazwyczaj na bazie gipsu szpachlowego lub gotowej masy polimerowej, pozwala uzyskać idealnie gładką i równą powierzchnię, nawet jakości Q3 lub Q4 (najwyższy standard).

Nakłada się ją 1-3 warstwami, każda warstwa po wyschnięciu jest szlifowana – co niestety generuje ogromne ilości białego pyłu.

Coraz popularniejsze są masy szpachlowe do nakładania bezpyłowego (polimerowe, finiszowe), które można nakładać wałkiem lub agregatem i wygładzać pacą, eliminując lub mocno ograniczając szlifowanie.

Koszt robocizny za gładzie to ok. 20-50 PLN/m² za warstwę, plus koszt materiału (ok. 5-15 PLN/m² za warstwę).

Dopiero na idealnie gładką powierzchnię nakłada się grunt.

Gruntowanie jest niezbędne, by wyrównać chłonność podłoża (gips chłonie farbę jak gąbka), poprawić przyczepność farby i zmniejszyć jej zużycie.

Koszt gruntowania jest niewielki (ok. 3-5 PLN/m² robocizna i materiał), a pominięcie go to często gwarancja nierównomiernego koloru i problemów z kryciem farby.

Malowanie to wisienka na torcie, choć potrafi napsuć krwi, jeśli poprzednie etapy nie były wykonane solidnie.

Zazwyczaj kładzie się minimum dwie warstwy farby nawierzchniowej dla pełnego krycia i uzyskania głębi koloru, choć w przypadku intensywnych barw na białym podłożu, potrzebne bywają trzy warstwy.

Czas schnięcia między warstwami podaje producent na opakowaniu (zazwyczaj 2-4 godziny).

Malowanie sufitu wykonuje się przed malowaniem ścian, by ewentualne kropki farby sufitowej (zwykle białej) na ścianach zostały przykryte kolorem ścian.

Koszt robocizny za malowanie (dwie warstwy) to ok. 15-30 PLN/m², plus koszt farby (bardzo zmienny, od 5 do 50+ PLN za litr, a litr kryje zazwyczaj 10-14 m² jedną warstwą).

Rodzaj farby (akrylowa, lateksowa, ceramiczna) wpływa na jej trwałość, odporność na szorowanie i wygląd powierzchni (mat, półmat, połysk).

Famy ceramiczne i lateksowe są bardziej odporne na zabrudzenia i szorowanie, idealne do pomieszczeń narażonych na zaplamienia (kuchnia, korytarz, pokój dziecięcy), ale są też droższe.

Sufity podwieszane z płyt gipsowo-kartonowych są elementem, który bywa realizowany równolegle do prac tynkarskich na ścianach lub nawet tuż po zakończeniu najbardziej "mokrych" prac.

Pozwalają ukryć instalacje (wentylację, elektrykę do oświetlenia), wyrównać nierówności stropu, poprawić izolacyjność akustyczną czy cieplną, a przede wszystkim stworzyć ciekawe efekty świetlne (np. oprawy wpuszczane, światło odbite z taśm LED w gzymsach).

Konstrukcję stanowi ruszt stalowy (profile CD i UD), do którego mocuje się płyty G-K (standardowe 12.5 mm, w łazience zielone - hydrofobowe).

Wełna mineralna umieszczona między stropem a płytami G-K poprawia izolacyjność akustyczną.

Koszt robocizny za sufit podwieszany na prostym ruszcie jednopoziomowym to ok. 80-120 PLN/m², za sufity wielopoziomowe lub z wnękami na oświetlenie ok. 120-250+ PLN/m².

Materiał (profile, płyty, wkręty, wełna, taśmy i masy do spoinowania) to kolejne ok. 40-70 PLN/m².

Po montażu płyt G-K konieczne jest staranne zaszpachlowanie wszystkich połączeń (spoinowanie tak jak w przypadku ścian G-K) i zagruntowanie całości przed malowaniem.

Niewidoczne rewizje, czyli małe drzwiczki umożliwiające dostęp do ukrytych pod sufitem zaworów, rozdzielaczy czy elementów instalacji, są elementem często pomijanym w planach, a ich brak potrafi stworzyć ślepy zaułek w przypadku awarii.

Prace wykończeniowe na powierzchniach wymagają precyzji i cierpliwości, szczególnie etapy związane ze schnięciem materiałów.

Przyspieszanie procesu suszenia (np. zbyt mocne dogrzewanie czy wentylowanie świeżych tynków/gładzi) może prowadzić do pęknięć.

Idealne warunki to stabilna temperatura (ok. 18-22°C) i umiarkowana cyrkulacja powietrza.

Inspekcja jakości powierzchni pod światło (lampą ustawioną równolegle do ściany) to standardowa praktyka, pozwalająca wyłapać nawet najmniejsze nierówności przed malowaniem.

Poprawki na etapie gładzi są relatywnie łatwe, ale próba usunięcia nierówności po nałożeniu dwóch warstw farby bywa już problematyczna.

Dobór odpowiednich materiałów wykończeniowych – tynków, gładzi, farb – powinien być podyktowany nie tylko ceną, ale przede wszystkim warunkami panującymi w pomieszczeniu (np. wilgotność w łazience wymaga innych produktów) i oczekiwaną trwałością i estetyką finalnego efektu.

Montaż Podłóg, Drzwi i Ostatecznych Elementów

Kiedy ściany są gotowe, pomalowane i gładkie jak aksamit, a sufity lśnią bielą lub skrywają sprytne oświetlenie, zbliżamy się do finiszu wykończenie mieszkania. Ten etap nadaje przestrzeni ostateczny charakter i funkcjonalność.

Montaż podłóg, drzwi i wszelkich detali – od parapetów po gniazdka i włączniki – to precyzyjna praca, która wymaga staranności i doświadczenia.

Gotowa posadzka w stanie deweloperskim wymaga przede wszystkim sprawdzenia jej wilgotności i równości.

Wilgotność posadzki cementowej nie powinna przekraczać 2% metodą CM, a anhydrytowej 0,5%, zanim położymy większość typów podłóg, zwłaszcza drewno czy panele, które są wrażliwe na wilgoć.

Miernik wilgotności (higrometr) to must-have przed rozpoczęciem prac podłogowych; położenie drogich paneli na zbyt wilgotnym podkładzie to przepis na katastrofę (rozchodzenie się spoin, puchnięcie).

Równość podkładu można sprawdzić łatą 2-metrową – odchyłki nie powinny przekraczać zazwyczaj 2-3 mm.

Jeśli posadzka jest nierówna, konieczne może być zastosowanie masy samopoziomującej.

Wylewki samopoziomujące, cementowe lub anhydrytowe, pozwalają uzyskać idealnie gładką powierzchnię, gotową na położenie płytek czy paneli.

Ich koszt to materiał ok. 15-30 PLN/m² (przy warstwie 5-10 mm) plus robocizna ok. 15-30 PLN/m².

Przed wylewką samopoziomującą podkład musi być zagruntowany, a przy ścianach obłożony taśmą dylatacyjną.

Czas schnięcia wylewki samopoziomującej to zazwyczaj 1-3 dni, w zależności od grubości warstwy i warunków otoczenia.

Kafelkowanie to jedna z popularniejszych opcji, szczególnie w kuchni, łazience, przedpokoju.

Wybór płytek jest ogromny – od małych mozaik po wielkoformatowe kafle (np. 120x60 cm), imitujące drewno, beton, kamień.

Kluczowe są: odpowiedni klej (klasa C2 minimum, elastyczny S1 lub S2 przy ogrzewaniu podłogowym czy dużych formatach), precyzyjne planowanie układu (centrowanie na widocznych płaszczyznach), równe spoiny (krzyżyki dystansowe), a także dokładne docięcie i wywiercenie otworów (np. pod rury czy baterie).

Cięcie dużych płytek wymaga specjalistycznego sprzętu, jak przecinarki ręczne z długim blatem lub elektryczne z tarczą diamentową chłodzoną wodą.

Koszt robocizny za układanie płytek podłogowych waha się od 60 do 150 PLN/m² (im większy format, bardziej skomplikowany wzór, tym drożej).

Koszt kleju i fugi to dodatkowo ok. 10-30 PLN/m².

Montaż paneli podłogowych (laminowanych lub winylowych LVT/SPC) jest zazwyczaj szybszy i mniej brudzący niż kafelkowanie.

Wymaga zastosowania odpowiedniego podkładu – akustycznego (wycisza dźwięki stukania) i/lub paroszczelnego (chroni przed wilgocią z podkładu).

Panele kładzie się zazwyczaj jako podłogę pływającą, bez klejenia do podkładu, łącząc je na "click".

Niezbędne jest pozostawienie szczelin dylatacyjnych (ok. 10-15 mm) przy wszystkich pionowych elementach (ściany, ościeżnice, rury), które następnie maskuje się listwami przypodłogowymi – panele "pracują" pod wpływem temperatury i wilgotności.

Koszt robocizny za układanie paneli laminowanych to ok. 40-70 PLN/m², LVT/SPC, które bywają klejone lub układane na specjalny podkład, to 50-90 PLN/m².

Podłogi drewniane (parkiet, deska lita, warstwowa) to opcja bardziej luksusowa i wymagająca, ale dająca niepowtarzalny klimat.

Drewno wymaga aklimatyzacji (kilka dni w pomieszczeniu montażu) i stabilnych warunków wilgotnościowych (ok. 45-60%).

Deski lite często przykleja się do podkładu, deski warstwowe można przykleić lub ułożyć jako podłogę pływającą.

Szlifowanie (cyklinowanie) i lakierowanie/olejowanie gotowej podłogi drewnianej to dodatkowe etapy.

Koszt robocizny za układanie podłóg drewnianych waha się od 80 do nawet 200 PLN/m² plus materiały.

Montaż drzwi wewnętrznych to kolejny kluczowy element listy prac wykończeniowych. Odbywa się zazwyczaj po położeniu podłóg.

Najpopularniejsze są ościeżnice regulowane, które dzięki zakresowi regulacji pozwalają dopasować się do różnych grubości ścian, minimalizując potrzebę idealnego przygotowania otworu na etapie tynkowania.

Montaż ościeżnicy polega na osadzeniu jej w otworze, wypoziomowaniu i unieruchomieniu klinami lub rozpórkami, a następnie wypełnieniu szczeliny montażowej pianą montażową (koniecznie niskoprężną, by nie wypchnęła ościeżnicy).

Po utwardzeniu piany przycina się jej nadmiar, a ościeżnicę obrabia wybranym wykończeniem (np. listwy opaskowe).

Koszt robocizny za montaż skrzydła z ościeżnicą to ok. 250-500 PLN za komplet, w zależności od typu ościeżnicy (standardowa regulowana, ukryta, metalowa).

Montaż drzwi wejściowych w stanie deweloperskim bywa częścią prac dewelopera, ale jeśli są wymieniane, robimy to jak najwcześniej, dla bezpieczeństwa.

Parapety wewnętrzne, często pomijane na początku listy prac, zgodnie ze wskazanym punktem, mocuje się najczęściej po zakończeniu prac mokrych na ścianach (tynki/gładzie) i przed malowaniem.

Materiał (PCV, konglomerat, MDF, drewno, kamień naturalny) i wymiary (szerokość, długość) wpływają na metodę montażu.

Parapety ciężkie, wysunięte poza lico muru o ponad 60% szerokości, dla pewności powinny być podparte wspornikami.

Mocuje się je zazwyczaj na zaprawę cementową, klej montażowy do parapetów lub specjalistyczną pianę, dbając o minimalny spadek (ok. 1-2%) w stronę pomieszczenia, aby ewentualna woda spływała na podłogę, a nie w ścianę.

Szczeliny między parapetem a murem wykańcza się tynkiem lub gładzią, a połączenie parapetu ze ścianą w obrębie ościeży okiennej maskuje silikonem lub akrylem, dobierając kolor do parapetu lub ściany.

Koszt montażu parapetu to ok. 50-150 PLN za sztukę robocizny.

Finalne elementy to detale, które spajają całość: listwy przypodłogowe (maskujące szczelinę dylatacyjną podłogi, chroniące ścianę), oprawy oświetleniowe, włączniki, gniazdka, kratki wentylacyjne, biały montaż w łazience i kuchni (umywalki, baterie, miska WC).

Montaż listew przypodłogowych (MDF, PVC, drewno) odbywa się zazwyczaj po położeniu podłóg i pomalowaniu ścian, bo listwy powinny idealnie przylegać do obu płaszczyzn.

Przycinanie narożników (wewnętrznych i zewnętrznych) na pile ukośnicy wymaga precyzji (kąty 45 stopni).

Mocowanie listew na klipsy (pozwalają na demontaż), klej montażowy, wkręty lub gwoździe.

Szczelinę między górną krawędzią listwy a ścianą często maskuje się cienką fugą akrylową w kolorze ściany, co daje estetyczne wykończenie, nawet gdy ściana nie jest idealnie prosta.

Montaż opraw oświetleniowych, włączników i gniazdek to praca dla elektryka, wykonywana po ostatecznym wykończeniu ścian i sufitów (po malowaniu).

Koszt montażu włącznika/gniazdka to ok. 15-30 PLN za sztukę robocizny.

Biały montaż (sanitariaty i baterie) wykonuje hydraulik pod koniec prac, po położeniu płytek i pomalowaniu, aby nic nie uszkodzić ani nie zabrudzić.

Koszt montażu umywalki/miski WC/kabiny prysznicowej to ok. 150-400 PLN za sztukę/komplet.

Ten ostatni etap prac to moment, gdy mieszkanie zaczyna wyglądać jak mieszkanie, a nie plac budowy.

Mimo zmęczenia i możliwych opóźnień, satysfakcja z widoku gotowej przestrzeni jest nie do przecenienia.

Precyzja w detalach, staranne fugowanie płytek, równe spoiny listew przypodłogowych – to te małe rzeczy decydują o postrzeganej jakości wykonania całości.

To etap, na którym widać owoc całego planowania i wcześniejszych, mniej widowiskowych prac, przypominający, że nawet długa lista do wykończenia mieszkania prowadzi do realnego efektu.